I don’t know where I’m going, but I’m on my way.
Carol Sagan
Ga mee op reis door mijn fotodagboek …
Op zoek naar Halichoerus grypus, editie Helgoland
Het kost zo'n tien minuten met de boot om de oversteek te maken van Düne naar Helgoland. En ondanks dat de eigenwijze kegelrobben geen zin hebben om te poseren, weet ik toch een paar leuke opnames te maken van deze grijze zeehonden.
Op zoek naar Somateria mollissima, editie Helgoland
De derde dag op Helgoland maken we een uitstapje naar Düne. We bezoeken het eiland, vastbesloten om de prachtige eidereenden en kegelrobben te vinden. Op het strand ontdekken we gelukkig een aantal eidereenden die zich koesteren in de zon. Helaas hebben de eigenwijze kegelrobben vandaag geen zin om als fotomodellen te poseren.
Op zoek naar Morus bassanus, editie Helgoland
Het is net half elf geweest op zondagavond als zus en ik bepakt en bezakt mijn huis weer inlopen, nadat we drie dagen geleden om half 3 in de ochtend vertrokken zijn richting Helgoland. Het waren vier intensieve dagen die ik voor geen goud had willen missen. Een reis volledig gericht op het fotograferen van jan-van-genten, met als appetijtelijk tussendoortje ook nog wat eidereenden, zeehonden en kegelrobben.
Ode aan: De roodborst
Oh roodborstje, klein en fijn,
Jouw lied doet mijn hart verblijden.
Met jouw zang, zo zoet en rein,
Vul jij de wereld met mooie tijden.
Er was eens: Op een mistige ochtend ...
Het is een mistige ochtend op het duistere water. Eenzame rietpluimen wiegen heen en weer in de wind, terwijl het wateroppervlak rimpelt als de gevoelens van een rusteloze ziel. In dit sombere tafereel zwemt een prachtig vogeltje met glanzend zwart verenkleed en felrode ogen die de duisternis doorboren als de gloeiende kolen van een smeulend vuur. Onverschrokken peddelt het meerkoetje met zijn gelobte poten door het rimpelende water.
Dossier Roofvogels: De kleptoparasiet van het Nederlandse luchtruim
Met zijn kenmerkende verschijning en majestueuze vlucht is de rode wouw een imposante roofvogel die tegenwoordig weer in Nederland te bewonderen is. Voornamelijk in delen van Gelderland, Overijssel, Drenthe en Friesland. Waar rustige en landelijke streken met bossen, open graslanden en waterrijke gebieden het perfecte habitat zijn voor deze vogel om te leven en nestelen.
Geluksmomentje: Een vreemde vogel
Even een paar uurtjes in een vogelkijkhut ergens langs een rivier een beetje ontspannen, genieten en hopelijk ook iets leuks fotograferen wat niet te ver weg zit. Een paar meerkoetjes, fuutjes en ganzen in overvloed.
Het Sneeuwklokje: een Ode aan de Tederheid van de Winter
In de tijd van ijzige kou en verstilde landschappen, wanneer de wind door de straten huilt en de lucht zwaar is van de winter, is er één klein bloempje dat moedig zijn kopje opsteekt: het sneeuwklokje. Een prachtig schouwspel van gratie en eenvoud. Verloren in een wereld vol tegenstellingen, brengt het sneeuwklokje een boodschap van hoop en belofte met zijn tedere witte bloembladen die de grond doorbreken.
Mijn #bestnine van 2022
Nog één keertje dan. Mijn bestnine van 2022 op Instagram. Dat gezegd hebbende, ben ik niet het hele jaar actief geweest op Instagram. Iedere dag een foto plaatsen, begon in mijn hoofd als een verplichting te voelen. Om dat te doorbreken, heb ik een lange sabatical genomen. Ondertussen ben ik weer af en toe een beetje actief. Maar ik wil er geen regelmaat meer in hebben. Het moet leuk blijven en ik wil het niet meer als een verplichting gaan zien. Ik ben er niet op uit om volgers te krijgen en "beroemd" te worden. Het is voor mij alleen een manier om af en toe wat te laten zien van wat ik maak aan mensen die dat oprecht interesseert. En wees eerlijk, dat zijn er in ieders leven niet zoveel. Zeker geen duizenden. Nog niet eens honderden. Maar vooruit dan. Dit zijn mijn meest gelikete foto's van 2022.
Er was eens: Roodstaartje en het winkelwagentje
Het is herfst. Blaadjes kleuren en vallen van de bomen. Een waterig zonnetje schijnt door de takken. Een bleek licht valt op de grond. Roodstaartje staart somber voor zich uit. De winter is in aantocht en hij heeft nog steeds niet voldoende nootjes verzameld. Het kost allemaal teveel tijd om ieder gevonden nootje te verstoppen.
Sneeuwklokjes zonder workshop
Op woensdag 9 februari 2022 sta ik extra vroeg op om voor de grootste drukte van de spits in Dordrecht te zijn. Een boek mee om vervolgens de tijd tot 9 uur vol te maken. Dan start de workshop Sneeuwklokjes van Judith Borremans.
Geluksmomentje: Grote zilverreiger
Tegen beter weten in ga ik zondag vroeg op pad om naar een vogelkijkhut langs de IJssel te gaan. Het waterpeil van de rivier is hoog en de uiterwaarden lopen her en der een beetje onder. De kans dat ik de hut kan bereiken is klein. Ik draai van de provinciale weg af om parallel op de ventweg verder te rijden naar de parkeerplaats. Net voor de afslag naar de parkeerplaats jaag ik onbewust een grote zilverreiger op uit de sloot. Ik zie de vogel niet eens totdat deze het luchtruim kiest. Gemiste kans. Jammer. Misschien heb ik nog een beetje geluk op de terugweg.
Mijn #bestnine van 2021
Als iemand mij vraagt naar mijn foto’s, zeg ik steevast ‘kijk maar op Instagram’. Daar plaats ik iedere dag een foto. En aan het einde van het jaar, kun je dan weer met behulp van een website of appje, zien welke negen foto’s de meeste likes en comments hebben gehad. Hashtag bestnine. Sinds twee jaar doe ik dat ook voor mezelf en plaats vervolgens een mozaïek van die negen meest gelikete.
Een persoonlijke update
Het is ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst wat op mijn blog heb geschreven. Na de eerste lockdown van 2020 doe ik een poging mijn blog nieuw leven in te blazen door te schrijven over de foto-uitjes die ik in de maanden daarna maak. Een ritje langs de IJssel, een workshop, een voorbijrazende komeet, een paar pogingen om in mijn eentje wat aan macrofotografie te doen. Dan wordt het weer stil op mijn blog. Ik schrijf niet meer. Niet omdat ik het druk heb, maar mijn hoofd wil nog niet meewerken. Dat zit zo.
Op zoek naar een lieveheersbeestje
Een invasie van lieveheersbeestjes haalt dit jaar het nieuws. Er zijn er meer dan ooit tevoren. De juli maandopdracht voor de JBN Academie wordt dan ook ‘Fotografeer een lieveheersbeestje’. En vanaf dat moment is er geen lieveheersbeestje meer te bekennen. Althans niet op de plekken en tijden dat ik ga zoeken. Het is mijn tweede maand als student van de JBN Academie. Mijn eerste maand lukt het me ook al niet om de maandopdracht te maken. Gebrek aan tijd en juiste omstandigheden zijn de boosdoeners. Heb ik de tijd, zijn de omstandigheden niet goed. Zijn de omstandigheden goed, heb ik geen tijd.
Fotoweetje: Focus stacking
Van fotograferen tot samenvoegen naar één bestand voor camera's die het niet zelf kunnen.
Mijn eerste eigen libel
De wekker gaat om vijf uur. Ik hijs mezelf uit bed. Als ik libellen en vlinders wil fotograferen, zal ik wel moeten. Zodra ze opgewarmd zijn door de zon, kiezen ze het luchtruim en kan ik er alleen achteraan jagen. Iets wat ik niet van plan ben. Ik wil ze op mijn gemak kunnen fotograferen, de juiste achtergrond kunnen vinden, de juiste compositie. Dat kan alleen als ze nog koud zijn en niet in staat weg te vliegen.
Een rit in de nacht
Ik ben deze zaterdag al vroeg op pad. Zoekend naar geschikte plekken voor macrofotografie rijd ik door de omgeving van Deventer. Helemaal wakker ben ik niet. Ik ben de vorige avond weer veel te laat naar bed gegaan. Ik ben ook met een schuldgevoel wakker geworden. Zo laat naar bed en niet de moeite nemen om even naar die komeet te kijken die door de nachthemel scheert.
Lange sluitertijden bij windkracht 7
Ik moet het stuur in mijn auto goed vasthouden, terwijl ik vanuit Deventer naar de 2e Maasvlakte rijd. Een rit van zo'n twee uur om een beetje te spelen met lange sluitertijden. Vandaag bij een gemiddelde windkracht van 7. Met uitschieters naar windkracht 9. Bij Slag Baardmannetje komen de deelnemers aan de workshop deze zondag bij elkaar. Ik kan bijna tegen de wind in hangen. Wel lekker. Ik heb het nodig. Het blaast de spinnenwebben uit mijn hoofd. De afgelopen week heeft teveel slecht nieuws gebracht.
Ochtendstond heeft goud in de mond
Het is Hemelvaartdag. Traditioneel een dag waarop mensen vroeg opstaan om te dauwtrappen. Ik sta ook vroeg op, maar met heel andere plannen. Een nieuwe aanwinst maakt dat ik eens lekker vroeg op pad wil met mijn auto als schuilhut. Eens zien of ik vanaf de dijk wat kan scoren in het zachte ochtendlicht.