Mijn #bestnine van 2022

Nog één keertje dan. Mijn bestnine van 2022 op Instagram. Dat gezegd hebbende, ben ik niet het hele jaar actief geweest op Instagram. Iedere dag een foto plaatsen, begon in mijn hoofd als een verplichting te voelen. Om dat te doorbreken, heb ik een lange sabatical genomen. Ondertussen ben ik weer af en toe een beetje actief. Maar ik wil er geen regelmaat meer in hebben. Het moet leuk blijven en ik wil het niet meer als een verplichting gaan zien. Ik ben er niet op uit om volgers te krijgen en "beroemd" te worden. Het is voor mij alleen een manier om af en toe wat te laten zien van wat ik maak aan mensen die dat oprecht interesseert. En wees eerlijk, dat zijn er in ieders leven niet zoveel. Zeker geen duizenden. Nog niet eens honderden. Maar vooruit dan. Dit zijn mijn meest gelikete foto's van 2022.

Opvliegende ijsvogel

Niet haar humeur, maar met een visje in de snavel na een succesvolle duik in het water. Zoals de meeste van dit soort foto's, is deze gemaakt in een speciaal daarvoor opgezette setting. Met tot op de milimeter nauwkeurig neergezette uitkijk- en duiktakjes om de kans op scherpe foto's te maximaliseren.

Torenvalk met prooi

Tja, wat zal ik zeggen. Eigenlijk geldt dit voor alle foto's die je hier ziet. Hoewel het gedrag van de vogels en andere beestjes niet te voorspellen is, kun je nog best wel wat "regiseren". Een paal of tak op de juiste plek met een mooie achtergrond. Lokken met voer, in dit geval een muis, en vervolgens afwachten wat er gaat komen. Het lijkt misschien wat eenvoudiger dan het in werkelijkheid is. Geen garantie dat er iets komt. Geen garantie dat wat er komt op een plek gaat zitten waar jij wilt of zelfs in de houding die jij wilt. Volhouden, afwachten, geduldig zijn. En vooral zo min mogelijk bewegen en geluid maken.

Grote bonte specht

Op een takkie in overbekende houding. Met hun korte pootjes kunnen ze ook niet veel anders. Dertien in een dozijn.

Uit volle roodborst

Met deze foto heb ik zelf wat meer dan die van de grote bonte specht. Gewoon omdat dat bekkie open is om een weergaloos concert te produceren. Een waterval aan geluid. Jammer dat je dat er niet bijhoort op de foto. Misschien moet ik daar wat meer mee doen op Instagram. Het vogel- of ander beestjesgeluid eraan toevoegen. Eens een nachtje over slapen.

Dromerige eekhoorn

Ik heb lang getwijfeld of ik deze foto wel zou plaatsen. Een mooi dromerig beeld, maar ik weet waarom de foto er zo uitziet als 'ie doet. Het was simpelweg een beslagen ruit in de (commerciële) fotohut. En daardoor maak je geen scherpe foto's, maar krijgen ze een mistig of dromerig laagje.

Torenvalk op een paaltje

Het mannetje van de torenvalk met prooi. Veertjes aan zijn poten van een dode duif die ze probeerden soldaat te maken. Het is al wat verder in het broedseizoen en zijn eigen veren beginnen er ook al wat scruffie uit te zien. Ondanks dat toch leuk om die staart zo eens te zien.

IJsvogel op een takkie

Ook weer een overbekende positie. Standaard portretfoto van een ijsvogel. Zo heb ik er vele in mijn fotocatalogus. Licht en achtergrond worden dan vele male belangrijker. Deze ... niet zo bijzonder. Eigenlijk ook weer een dertien-in-een-dozijn-foto.

Sperwer op een takkie

Mijn hart maakt iedere keer weer een sprongetje als een sperwer ten tonele verschijnt. Al het andere frut maakt zich snel uit de voeten. In tegenstelling tot een buizerd is een sperwer razend snel en uiterst wendbaar. Dit mannetje nam uitgebreid de omgeving in zich op, voordat hij besloot dat het veilig genoeg was om een bad te nemen in het poeltje onder de tak.

Eekhoorn op een takkie

Wat minder standaard door de houding. Bovendien is het erg lastig een eekhoorn op een takkie te fotograferen. Ze rennen er alleen maar overheen om van A naar B te komen en ze zijn snel. Heel snel. Het gebeurt maar zelden dat ze even een momentje stilzitten. En dan moet jij er klaar voor zijn. Dat gaat nog best vaak mis bij mij, maar deze heb ik voor eeuwig gevangen op de gevoelige chip.

Ik ben me ervan bewust dat ik her en der misschien wat sarcastisch klink in mijn eigen oordeel over de foto's. Dat komt grotendeels door mijn haat-liefde-verhouding met social media. Nee, ik vind die foto van de grote bonte specht niet bijzonder. Er zijn veel mooiere foto's te vinden. En ik vind ook dat de andere foto's die je hier ziet en lager gescoord hebben dan de grote bonte specht, veel mooier zijn. Waarom dan toch zoveel likes op die grote bonte specht? Dat is het algoritme van Instagram. Een koude analytische berekening die bepaald hoevaak een foto van jou getoond wordt aan andere gebruikers van Instagram. Die berekening eist van jou dat je bepaalde dingen doet om meer exposure te krijgen voor jouw foto's. En daar ben ik dus helemaal klaar mee.

Vanaf nu plaats ik een foto wanneer ik zin heb en de wereld mag het verder zelf uitzoeken of ze die foto's willen (laten) zien. Ik hoef geen likes, ik hoef geen volgers. Mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in mijn foto's, kunnen ze vinden als ze dat willen. Voor de rest boeit het me niet meer. Dus volgend jaar ook geen #bestnine meer.