Er was eens: Roodstaartje en het winkelwagentje

Het is herfst. Blaadjes kleuren en vallen van de bomen. Een waterig zonnetje schijnt door de takken. Een bleek licht valt op de grond. Roodstaartje staart somber voor zich uit. De winter is in aantocht en hij heeft nog steeds niet voldoende nootjes verzameld. Het kost allemaal teveel tijd om ieder gevonden nootje te verstoppen.

Een zonnestraal priemt door de bomen en in zijn ooghoeken ziet Roodstaartje iets glinsteren in het gras. Het blinkt en weerkaatst de zonnestraal alle kanten op. Nieuwsgierig maar op zijn hoede komt Roodstaartje dichterbij. Hij kan zijn ogen niet geloven. Daar in het gras ligt het een karretje!

Snel trekt Roodstaartje het karretje tevoorschijn. Het is warempel een winkelwagentje van zijn formaat. Hij kan zijn geluk niet op. Hiermee kan hij heel veel nootjes tegelijkertijd meenemen om te verstoppen. Hij gaat direct aan de slag. Het duurt niet lang of de eerste hazel en walnoten hebben een plekje in het wagentje gevonden.

De andere eekhoorntjes van het bos kijken vol afgunst naar het wagentje van Roodstaartje, maar dat kan hem niet deren. Nu lachen ze hem niet meer uit. Hij heeft meer nootjes dan alle andere eekhoorntjes samen. Laat de winter maar komen.