Op zoek naar een lieveheersbeestje
Een invasie van lieveheersbeestjes haalt dit jaar het nieuws. Er zijn er meer dan ooit tevoren. De juli maandopdracht voor de JBN Academie wordt dan ook ‘Fotografeer een lieveheersbeestje’. En vanaf dat moment is er geen lieveheersbeestje meer te bekennen. Althans niet op de plekken en tijden dat ik ga zoeken. Het is mijn tweede maand als student van de JBN Academie. Mijn eerste maand lukt het me ook al niet om de maandopdracht te maken. Gebrek aan tijd en juiste omstandigheden zijn de boosdoeners. Heb ik de tijd, zijn de omstandigheden niet goed. Zijn de omstandigheden goed, heb ik geen tijd.
Deze maand klinkt het zo simpel. Een lieveheersbeestje. Aan mijn techniek kan het niet liggen. Ik weet hoe ik dit moet doen. Het is alleen een kwestie van tijd kunnen maken en zo’n beestje vinden. En dan gewoon even snel goed op de foto zetten. Hoe mis kon ik het hebben.
Het lukt me de laatste week van de maand om er twee keer op uit te trekken. De wekker ‘s ochtends om vijf uur of nog vroeger. Ik heb een paar potentiële plekken om ze te vinden. De eerste keer vind ik zeggen en schrijven één lieveheersbeestje. Op een grasspriet, met het kopje weggestopt tussen de zaadjes. Geen zin om wakker te worden. Ik kan het goed begrijpen. Windkracht drie laat de spriet goed op en neer dansen. Ik probeer aan alle kanten de wind tegen te houden, maar iedere keer vindt die toch een gaatje om doorheen te blazen en het grassprietje te laten wiegen.
Ik kom met meer dan 600 foto’s thuis. Uiteindelijk blijven er twee over. En zelfs daar ben ik nog niet over tevreden. Ik was op zoek naar de juiste balans tussen een softe achtergrond en voldoende scherptediepte in het lieveheersbeestje. Dat is nog best een lastige opgave. Vind ik de achtergrond in een foto wel geslaagd, heeft het lieveheersbeestje te kleine scherptediepte. Voldoende scherptediepte geeft een veel te rommelige achtergrond. Voor de maandopdracht moet het maar voldoen. Ik leg me er bij neer.
Op de allerlaatste dag van juli lukt het me om er nog een keertje vroeg op uit te trekken. Ik heb een tip gekregen voor een ander veldje. Daar aangekomen, leidt mijn zoektocht me naar één libel. Meer kan ik niet vinden. Ik stort me vol overgave op de libel om die op de foto te zetten. Aan het einde van de sessie, besluit ik toch nog even bij de vlinderweide te gaan kijken. Waar ik de vorige keer mijn lieveheersbeestje heb gevonden.
Ik vind er weer een op eenzelfde spriet als twee dagen eerder. Het zij zo. Terwijl ik bezig ben met het opzetten van mijn camera, valt mijn oog op een klein oranje propje direct langs het pad. Nog een lieveheersbeestje, maar op een ander soort sprietje. Beter. Ik ga weer aan de slag.
Ondanks dat het bijna windstil is, wiegt het dunne sprietje zachtjes op en neer. En af en toe wat harder op en neer als het lieveheersbeestje zich zo goed als kan uit de voeten maakt. Het beestje is duidelijk niet gediend van al mijn capriolen, maar is nog te koud om er definitief vandoor te gaan. Ik besluit daarom de sessie zo kort mogelijk te houden om het lieveheersbeestje niet teveel te verstoren. Toch doe ik één poging om het beestje over te laten lopen naar een bloemetje omdat dat een mooier beeld geeft. Het is de druppel. Beestje wil er niets van weten en zoekt veiliger oorden. Een duidelijk teken voor me om te stoppen.
Eenmaal thuis mijn ‘buit’ bekijkend, zit ook hier niet dé opname voor me tussen. De foto die ik uiteindelijk kies om in te sturen als maandopdracht, voorzie ik van dit commentaar:
"Op zoek naar de juiste balans tussen een softe achtergrond en voldoende scherptediepte in het lieveheersbeestje. Dat is nog best een lastige opgave. Zelf vind ik de achtergrond in deze foto wel geslaagd, maar het compromis wat ik heb moeten sluiten is dat het lieveheersbeestje een zeer beperkte scherptediepte heeft."
Het oordeel van Judith:
Inderdaad wat heb je een prachtige achtergrond hier. Je lieveheersbeestje heb je goed in de schaduw gezet en ik denk doordat de zon op de achtergrond schijnt, krijg je mooie pasteltinten. Ook het takje heb je goed in je compositie mee genomen. Het feit dat het lhbtje dan niet helemaal scherp is van voor naar achter vind ik helemaal niet erg. Het geheel oogt zo prachtig .