I don’t know where I’m going, but I’m on my way.
Carol Sagan
Ga mee op reis door mijn fotodagboek …
Fotoweetje: Herfstkleuren fotograferen
Het fotograferen van de prachtige herfstkleuren in de natuur kan uitdagend zijn. Met de diverse tinten rood, oranje en geel die de bomen sieren, biedt de herfst een schat aan mogelijkheden voor mooie foto's. Om deze kleurenpracht vast te leggen, is het belangrijk om enkele essentiële tips in gedachten te houden.
Op zoek naar: Pandion haliaetus
Ik rijd ruim anderhalf uur in mijn comfortabele auto naar een idyllisch klein haventje, dat gelegen is aan de zuidkant van de Biesbosch. Ik geniet van de ochtendtocht over het water, terwijl ik vol spanning uitkijk op zoek naar een glimp van de prachtige visarend. Het is eind september en spoedig zullen deze prachtige vogels hun vleugels uitslaan en koers zetten naar verre zuidelijke oorden om daar de winter door te brengen. En eindelijk, in de verte zie ik hem! Mijn hart maakt een vreugdesprongetje wanneer ik het herkenbare silhouet van de visarend opmerk, zwevend in de heldere lucht. Mijn handen trillen van opwinding als ik mijn camera richt in een poging deze zeldzame verschijning vast te leggen. Helaas blijft de vogel op veilige afstand van de boot, waardoor de foto's die ik overhoud niet aan mijn verwachtingen voldoen. Teleurgesteld, maar niet ontmoedigd, besluit ik uiteindelijk om alle beelden weg te gooien. Ik onderneem niet eens een poging om foto's te maken van de zeearend, die als een donker stipje in de verre hoogspanningsmast zichtbaar is.
Geluksmomentje: Groene specht
Op een warme dag in de vroege herfst, terwijl de zonnestralen zachtjes door de bomen breken, bevind ik me verscholen in een goed gecamoufleerde schuilhut. Al jaren ben ik gefascineerd op zoek naar de mysterieuze Picus viridis, een prachtige vogel met felgroen verenkleed en een kenmerkende lach, die altijd ongrijpbaar lijkt. De schuwe en behendige vogel, is een meester in het vermijden van menselijke waarneming.
Geluksmomentje: Vuurgoudhaantje
In mijn schuilhut, gehuld in de warme kleuren van de herfst, lig ik op de loer. Mijn camera, mijn venster naar de wereld, staat gericht op een scène voor mij. Het vuurgoudhaantje, een miniatuurjuweel, flirt met de rand van de vijver, zijn verenpracht glinsterend in het gouden herfstlicht.
Fietsmomentjes september
Fietsmomentjes: een paar waardevolle herinneringen die ik koester en niet wil verliezen.
Een kleine reflectie: Harmonie in kleuren
Het was een uitspraak van een professioneel fotograaf jaren geleden: "In de natuur passen alle kleuren bij elkaar." Die uitspraak is mij altijd bijgebleven en vandaag, terwijl ik uitkijk op een rijtje wilgen, word ik er weer aan herinnerd. De kleurenharmonie die ik voor me zie, is zonder twijfel een meesterwerk. De analoge kleuren vloeien betoverend mooi in elkaar over, waardoor ik niet anders kan dan stoppen en dit beeld vereeuwigen.
Tech-talk: De nieuwe aanwinst
Op een dinsdag in september neem ik een rigoureus besluit dat mijn fotografie-avontuur een nieuwe wending geeft. Ik pak zorgvuldig mijn Canon fotoapparatuur, samen met enkele waardevolle extra's, in en vertrouw deze toe aan iemand die nu deze items voor mij gaat verkopen. Naast de camera's en lenzen besluit ik ook om mijn Sony FE 200-600 mm F5.6-6.3 G OSS objectief te verkopen en te ruilen voor een splinternieuwe camerabody en een veelzijdig allround objectief.
Dossier Fotohutten: Tussen teleurstelling en triomf
De ochtend begint vroeg als de wekker me uit mijn slaap wakker maakt. Ik voel een vleugje opwinding terwijl ik me voorbereid op de aankomende reis die me zal leiden naar een mysterieuze hut die ik nog nooit eerder heb bezocht. Mijn verwachtingen zijn hooggespannen na het online zien van behaalde resultaten bij deze hut. Dus ik ben bereid anderhalf uur te reizen. Onderweg zie ik dat het langzaam lichter wordt. De stralen van de opkomende zon kleuren de lucht in prachtige pasteltinten. Zodra ik op de bestemming aankom, wacht ik geduldig op Zus. Samen zullen we naar de hut lopen en onze voeten op onbekend terrein zetten. Terwijl ik daar wacht, zie ik plotseling een prachtige buizerd tussen door de bomen zweven. Het lijkt alsof er op ons wordt gewacht.
Op de fiets: Hanzeroute zuid
Er gaan zoveel gedachten door me heen terwijl ik onderuitgezakt op de bank in mijn gezellige B&B voor de nacht lig. Het is bijna ongelofelijk hoeveel er de eerste dag gebeurd is en hoeveel ik onderweg gezien en meegemaakt heb. Mijn verbeelding lijkt bovendien geen grenzen te kennen terwijl ik mijzelf voorstel hoe ik dit huisje anders zou inrichten als ik hier permanent zou wonen. Het is zeker groot genoeg voor mij alleen. Terwijl ik mijn gedachten laat afdwalen, neem ik af en toe een slokje van de robijnrode wijn die in het elegante glas voor mij staat. Mijn onderarm jeukt. Ik ben helaas weer het slachtoffer geworden van één of meer venijnige muggen. Je kunt veilig met mij op pad gaan, ik ben de perfecte muggenafleider.
Geluksmomentje: Havik in bad
Het is al een dag vol bedrijvigheid voor de hut. Vinken en mezen vliegen af en aan. Spechten en gaaien zitten elkaar in de weg. Jonge roodborstjes proberen tussen al dit geweld een graantje mee te pikken. Maar allemaal gaan ze op de vleugels zodra de eekhoorntjes er tussendoor springen.
Fietsmomentjes: Westelijke Veluweroute
Fietsmomentjes. Geen uitgebreid verslag over mijn zoveelste fietstocht door ons kleine kikkerlandje, maar een paar waardevolle herinneringen die ik koester en niet wil verliezen.
Op de fiets: Over de Sallandse heuvelrug en langs de Schipbeek naar huis
Dag twee begint wat later dan ik van mezelf gewend ben. Na een uitgebreid ontbijt op mijn logeeradres fiets ik rond negen uur langs de noordkant van het nationaal park Sallandse heuvelrug. Ik ben niet de enige vroege vogel. Langs en in het park zijn al veel fietsers en wandelaars op zoek naar rust en ruimte. Iets wat in dit drukke toeristische gebied betrekkelijk is. Het maakt wel dat ik de rustige stukken zoveel te meer waardeer.
Op de fiets: Naar de Sallandse heuvelrug
De eerste etappe zit erop. Anders dan gepland. Ik heb vandaag de planning en route een paar keer om moeten gooien. Hemelwater gooit roet in het eten. Veel hemelwater. Het gaat zelfs zover dat ik een rechtstreekse route van zo’n 30 kilometer uitstippel voor het geval het ook de hele middag blijft regenen. Maar gaan zal ik, hoe dan ook.
Op de fiets: Rondje om de Sahara
Het is net half acht geweest als ik op de fiets stap. Ik ga het écht doen. Mijn route in de app heet “o ja?”. Ja dus. 107 kilometer vanaf het startpunt. En dat is niet thuis.
Op de fiets: Ten zuiden van Deventer
Ga ik nou een stukje schrijven over iedere fietstocht die ik maak? Nee, zeker niet. Maar als ik fiets, gaan mijn gedachten alle kanten uit. Ik fantaseer over van alles en nog wat, ik denk na over dingen die gebeurd zijn, woorden die gesproken zijn of juist niet. Ik probeer ze te relativeren, betekenis te geven, uit mijn hoofd te krijgen. Ik probeer in het moment te zijn en te blijven, zoals dat dan zo mooi heet. Het is voor mij een manier om weer tot mezelf te komen en dingen over mezelf te ontdekken of herontdekken. En soms gebeuren er gewoon leuke, mooie of juist verdrietige dingen onderweg. Dingen die ik wil onthouden, delen of van me af wil schrijven. En soms maak ik foto's onderweg van iets wat ik op dat moment bijzonder vind. Door er over te schrijven, krijgt de foto als blijvende herinnering een extra dimensie.
Op zoek naar Capreolus capreolus, editie Buurserzand
De wind ruist door de bladeren. Grashalmen wiegen zachtjes op en neer. In de verte blaft een hond. Ik zit al een paar uur samen met zus in relatieve stilte te wachten. Wachten op wat gaat komen. Als er al iets gaat komen. Vorige week hadden we geluk. Hoe zal vandaag gaan?
Op de fiets: Naar kroondomein Het Loo en terug
De weersvoorspellingen zijn wat onberekenbaar. Net als het weer waarschijnlijk. Tot op het laatste moment weet ik niet zeker of ik op de fiets zal stappen voor een lange dagtocht. Toch plug ik nog snel even de lader in de fiets om wat extra trapsap te hebben voor onderweg, als ik besluit te gaan. Ik maak mezelf klaar, ik maak mijn ontbijt, lunch en andere snacks voor onderweg klaar. Ik vul de bidons en plaats ze in hun houders. Ik pak de fietstassen in en hang ze aan de fiets. Een laatste check van drie weersvoorspellers. Ik kan wat regen onderweg krijgen, maar veel zal het niet zijn volgens alle drie. Net na half acht in de ochtend doe ik de poort achter me dicht en stap op mijn fiets. De geplande route is iets meer dan 80 kilometer lang.
Op de fiets: Rondje Beekbergerwoud
Ik ben al vroeg wakker. Vandaag wil ik de eerste tocht op mijn gele monsterbike maken. Een knooppuntenroute van zo'n 45 kilometer met nog wat extra's tussen thuis en start/-eindpunt. Langs Bussloo naar het Beekbergerwoud en dan door de landerijen terug. Dat is de planning.
Op de fiets
Note-to-self: ga niet meer uit pure nieuwsgierigheid naar een testdag van je lokale fietsenboer. Ook al ben je welkom om de nieuwste modellen van de beste merken te testen. En ga vooral niet als je weet dat ergens in die winkel een fiets staat waar je, iedere keer als je daar binnenkomt, je ogen niet vanaf kunt houden. Ga je toch, laat je dan vooral niet verleiden tot een testrit op die aandachttrekker. Kijk er helemaal niet naar om. Stap op een saaie grijze veel te dure fiets en geniet even van hoe je fietsen ook kunt ervaren. Stap daarna weer op je eigen besje en ga weg.
Op zoek naar Capreolus capreolus
Het is snikheet. Dagen achtereen zit ik binnen om mezelf te beschermen tegen de brandende temperaturen en al het ongemak dat dat met zich meebrengt. Toch wil ik er op uit. Naar buiten. Het voorjaar is in volle gang en overal om me heen ontluikt nieuw leven. Eksters puberen in mijn tuin. Families huismussen trekken tjilpend door de wijk heen en doen bij tijd en wijle mijn tuin aan. Het kriebelt enorm. Dus toch maar op de fiets gestapt. Heerlijk zolang je blijft fietsen. Erg naar als je afstapt.