Quercus is de Latijnse naam voor de eik. Al eeuwenlang wordt de eik beschouwd als een symbool van kracht, duurzaamheid vanwege zijn indrukwekkende omvang en lange levensduur. Zijn diepe wortels zorgen voor stabiliteit en weerstand tegen de krachten van de natuur, wat symbool staat voor standvastigheid in tijden van tegenspoed. In veel culturen wordt de eik geassocieerd met wijsheid en kennis. Daarnaast is de eik vaak een symbool van groei en vernieuwing.

Fietsmomentjes: een paar waardevolle herinneringen die ik koester en niet wil verliezen.

Er gaan zoveel gedachten door me heen terwijl ik onderuitgezakt op de bank in mijn gezellige B&B voor de nacht lig. Het is bijna ongelofelijk hoeveel er de eerste dag gebeurd is en hoeveel ik onderweg gezien en meegemaakt heb. Mijn verbeelding lijkt bovendien geen grenzen te kennen terwijl ik mijzelf voorstel hoe ik dit huisje anders zou inrichten als ik hier permanent zou wonen. Het is zeker groot genoeg voor mij alleen. Terwijl ik mijn gedachten laat afdwalen, neem ik af en toe een slokje van de robijnrode wijn die in het elegante glas voor mij staat. Mijn onderarm jeukt. Ik ben helaas weer het slachtoffer geworden van één of meer venijnige muggen. Je kunt veilig met mij op pad gaan, ik ben de perfecte muggenafleider.

Fietsmomentjes. Geen uitgebreid verslag over mijn zoveelste fietstocht door ons kleine kikkerlandje, maar een paar waardevolle herinneringen die ik koester en niet wil verliezen.

Dag twee begint wat later dan ik van mezelf gewend ben. Na een uitgebreid ontbijt op mijn logeeradres fiets ik rond negen uur langs de noordkant van het nationaal park Sallandse heuvelrug. Ik ben niet de enige vroege vogel.  Langs en in het park zijn al veel fietsers en wandelaars op zoek naar rust en ruimte. Iets wat in dit drukke toeristische gebied betrekkelijk is. Het maakt wel dat ik de rustige stukken zoveel te meer waardeer.

De eerste etappe zit erop. Anders dan gepland. Ik heb vandaag de planning en route een paar keer om moeten gooien. Hemelwater gooit roet in het eten. Veel hemelwater. Het gaat zelfs zover dat ik een rechtstreekse route van zo’n 30 kilometer uitstippel voor het geval het ook de hele middag blijft regenen. Maar gaan zal ik, hoe dan ook.

Het is net half acht geweest als ik op de fiets stap. Ik ga het écht doen. Mijn route in de app heet “o ja?”. Ja dus. 107 kilometer vanaf het startpunt. En dat is niet thuis.

Ga ik nou een stukje schrijven over iedere fietstocht die ik maak? Nee, zeker niet. Maar als ik fiets, gaan mijn gedachten alle kanten uit. Ik fantaseer over van alles en nog wat, ik denk na over dingen die gebeurd zijn, woorden die gesproken zijn of juist niet. Ik probeer ze te relativeren, betekenis te geven, uit mijn hoofd te krijgen. Ik probeer in het moment te zijn en te blijven, zoals dat dan zo mooi heet. Het is voor mij een manier om weer tot mezelf te komen en dingen over mezelf te ontdekken of herontdekken. En soms gebeuren er gewoon leuke, mooie of juist verdrietige dingen onderweg. Dingen die ik wil onthouden, delen of van me af wil schrijven. En soms maak ik foto's onderweg van iets wat ik op dat moment bijzonder vind. Door er over te schrijven, krijgt de foto als blijvende herinnering een extra dimensie.

De weersvoorspellingen zijn wat onberekenbaar. Net als het weer waarschijnlijk. Tot op het laatste moment weet ik niet zeker of ik op de fiets zal stappen voor een lange dagtocht. Toch plug ik nog snel even de lader in de fiets om wat extra trapsap te hebben voor onderweg, als ik besluit te gaan. Ik maak mezelf klaar, ik maak mijn ontbijt, lunch en andere snacks voor onderweg klaar. Ik vul de bidons en plaats ze in hun houders. Ik pak de fietstassen in en hang ze aan de fiets. Een laatste check van drie weersvoorspellers. Ik kan wat regen onderweg krijgen, maar veel zal het niet zijn volgens alle drie. Net na half acht in de ochtend doe ik de poort achter me dicht en stap op mijn fiets. De geplande route is iets meer dan 80 kilometer lang.

Ik ben al vroeg wakker. Vandaag wil ik de eerste tocht op mijn gele monsterbike maken. Een knooppuntenroute van zo'n 45 kilometer met nog wat extra's tussen thuis en start/-eindpunt. Langs Bussloo naar het Beekbergerwoud en dan door de landerijen terug. Dat is de planning.

Note-to-self: ga niet meer uit pure nieuwsgierigheid naar een testdag van je lokale fietsenboer. Ook al ben je welkom om de nieuwste modellen van de beste merken te testen. En ga vooral niet als je weet dat ergens in die winkel een fiets staat waar je, iedere keer als je daar binnenkomt, je ogen niet vanaf kunt houden. Ga je toch, laat je dan vooral niet verleiden tot een testrit op die aandachttrekker. Kijk er helemaal niet naar om. Stap op een saaie grijze veel te dure fiets en geniet even van hoe je fietsen ook kunt ervaren. Stap daarna weer op je eigen besje en ga weg.