Zondagochtend na ontbijt en inpakken, vertrekken we richting Dublin Airport via de Beaghmore stone circles. Ik vraag me af af Nordic Vision nog meer reizen naar Ierland zal organiseren. Omdat ik hier nog niet klaar ben en ernstig kan wennen aan deze manier van reizen.

Onze laatste volle dag in Ierland gaan we wat verder weg. Naar Cushendall. Layde Church staat op het programma. Met een kleine stop bij het ontwaren van turfvelden en turfstekers aan het werk. Eenmaal bij de kerk ben ik eindelijk in staat om mijn flitser off-camera te gebruiken. Speciaal voor deze gelegenheid had ik een trigger/receiver en flitser ingepakt. Met een beetje hulp van een extra hand lukt het me om wat strobist-achtige beelden te maken als tegenhanger van alle long exposure foto's tot nog toe.

Gedurende de nacht drijft bewolking binnen. De hele dag laat de zon zich niet zien. We kjijken eerst hoe de omstandigheden zijn bij Dunseverick Castle. Ik ben enigszins teleurgesteld als ik deze ruïne voor het eerst zie. Door mijn zoektocht naar foto's op internet verwacht ik een indrukwekkende ruïne boven op hoge eenzame kliffen in de zee. In werkelijkheid voelt het ingesloten door beschaving. Geen niemandsland zoals ik me had voorgesteld. Niet zo imposant. We besluiten eerst naar het dichtbijgelegen Dunluce Castle te gaan. Om een mooie overzichtsfoto te maken van het kasteel, banen we ons een weg door een weiland op de kliffen langs de kust. De koeien hebben kalfjes en worden wat onrustig als wij voorbij banjeren. Door op een afstandje te blijven, worden ze snel weer rustig. Het is een uitdaging om in de wind en het hoge gras een stabiele plek voor mijn statief te vinden. Wolken razen langs de hemel. Door het gebrek aan contrast veranderen ze in een grijze brij.

Halverwege de week zijn we in Murlough Bay met zicht op Mull of Kintyre. De hele dag trakteren de weergoden op een strakblauwe hemel. En net als in Ballintoy Harbour voel ik de behoefte om langer te blijven. Een andere plek waar ik graag op een dag wil, moet terugkeren. Met zijn steile heuvels en omgewaaide bomen, het rotsachtige strand en het zandstrand. Poelen waar ik mezelf uren kan vermaken. De fragiele bloemen en brutale meeuwen. Hun jongen agressief bechermend als ik te dicht in de buurt kom.

Ballintoy Harbour. Een hele dag op slechts een paar vierkante meters. Ik ben enigszins teleurgesteld als we vertrekken. Ik zie nog zoveel beelden, zoveel meer om te visualiseren. Ooit moet ik terug. Om dingen beter te doen, om vast te leggen wat ik heb gemist. Mijn "Thor Twins" bijvoorbeeld. Als ik die toch eens over kan doen.

De volgende ochtend ben ik op bij het krieken van de dag. Een bekend verschijnsel voor mij na een eerste nacht in een vreemd bed. Wolken drijven voorbij met net voldoende ruimte voor de zon. Voor de B&B zet ik mijn camera op. In de verte over de velden zie ik een wit kerkje. Wat hagen in de voorgrond leiden er enigszins naar toe. Ik heb mijn compositie. Nu is het wachten op mooi licht. Wachten. Langer wachten. Achter mij zie ik prachtig licht vallen op een boerderij. Maar ik wil mijn kerkje. Dus blijf ik geduldig wachten. Net op het moment dat ik op wil geven, verschijnt het. Kort. Niet zo mooi als aan de andere kant. Maar toch.

Eind 2014 realiseer ik me dat de fotovakschool bijna voorbij is. En dan? Misschien toch? Eindelijk? Zodra ik een logeeradres geregeld heb voor mijn katten, doe ik het. Ik boek een fotoreis. Bij Nordic Vision. Een week lang op zoek naar de mooiste plekken langs de Antrim kust van Noord-Ierland. Een B&B op loopafstand van Giant’s Causeway. Spectaculaire landschappen in de nabijheid en niet al te ver van de Dark Hedges. Sinds ik foto's van deze weg heb gezien, ben ik gefascineerd. En nu ga ik er zelf heen.