Noord-Ierland: Ontmoeting met de Gaps
De volgende ochtend ben ik op bij het krieken van de dag. Een bekend verschijnsel voor mij na een eerste nacht in een vreemd bed. Wolken drijven voorbij met net voldoende ruimte voor de zon. Voor de B&B zet ik mijn camera op. In de verte over de velden zie ik een wit kerkje. Wat hagen in de voorgrond leiden er enigszins naar toe. Ik heb mijn compositie. Nu is het wachten op mooi licht. Wachten. Langer wachten. Achter mij zie ik prachtig licht vallen op een boerderij. Maar ik wil mijn kerkje. Dus blijf ik geduldig wachten. Net op het moment dat ik op wil geven, verschijnt het. Kort. Niet zo mooi als aan de andere kant. Maar toch.
Na het ontbijt storten we ons in de toeristenmassa en brengen een bezoek aan het bezoekerscentrum voordat we verder wandelen naar Giant's Causeway. Al vroeg in de ochtend wordt de Causeway overspoeld met mensen. Van een afstand lijkt het een gigantische mierenhoop. Onderwijl fotograferend naderen we langzaam onze eindbestemming. Waar ik kennis maak met de "gaps".
Ik heb sinds een paar maanden een ND filter kit in mijn uitrusting. Maar één component van de kit heeft me van meet af aan voor een raadsel gezet. Naast de houder en de filters, zitten er ook enkele stukken schuim in. Nergens in de beschrijving kan ik het nut of gebruik ervan vinden. Dus laat ik ze links liggen. Enige tijd later tijdens een bezoek aan mijn gebruikelijke fotowinkel vraag ik of zij weten waar die stukjes schuim voor dienen. Zeker.
Als je de filters in de houder zet, blijft er een klein stukje ruimte tussen houder en filter. Een sleufje. Om via die sleuf lichtlekken te voorkomen, is het de bedoeling dat je de stukjes schuim op het filter plakt. Die dichten de sleuf. Ik voorzie een secuur priegelklusje. Nou ja, wat zijn de kansen. Ik besluit het schuim er niet op te plakken. Even overweeg ik ze wel mee te nemen naar Ierland, maar zie ook daar van af. Fout. Grote fout. Domme domme ik. Mijn eerste bezoek aan Giant's Causeway. En jawel hoor, daar zijn ze. Lichtlekken.
Uiteindelijk hang ik mijn jas over mijn camera met filters om lichtlekken tegen te gaan. Het trekt de aandacht van passerende toeristen. Maar het werkt. Ik krijg een mooie long exposure opname van een volledig lege Causeway. Geen mens te zien.
Tweede bestemming van de dag is White Park Bay. Witte krijtrotsen waar ik niet veel aandacht aan schenk. De met algen overgroeide rotsen, stenen, wat dan ook, verspreid langs het strand maken voor veel interessanter composities. Ze zijn een goede oefening in het vinden van een compositorisch sterke lijnen.
Na het avondeten keren we terug naar Giant's Causeway hopend op de eerste prachtige zonsondergang. Hopend op het eerste mooie licht om mijn eigen visie te creëren. De zonsondergang zelf is mwah, maar met een beetje nabewerking in de digitale donkere kamer is die eerste visie een feit.
