Noord-Ierland: Thor's Twins
Ballintoy Harbour. Een hele dag op slechts een paar vierkante meters. Ik ben enigszins teleurgesteld als we vertrekken. Ik zie nog zoveel beelden, zoveel meer om te visualiseren. Ooit moet ik terug. Om dingen beter te doen, om vast te leggen wat ik heb gemist. Mijn "Thor Twins" bijvoorbeeld. Als ik die toch eens over kan doen.
Ik weet dat ze zo niet heten, maar tijdens mijn week in Ierland zie en fotografeer ik veel rotsformaties. De meesten naamloos. Dus vezin ik ze zelf. Zoals mijn Thor's Twins. Ik heb vrij recent de film weer gezien, waarin ik van hun (fictieve?) bestaan heb geleerd. En terwijl ik daar in Ballintoy Harbour langs de kust wandel, zie ik twee kleine rotsen in de branding van de oceaan. Ze vallen me direct op. En voor ik het zelf door heb, noem ik ze Thor's Twins. Ik ben me bewust dat mijn onderbewustzijn mij blijft verrassen.
Het vastleggen mijn visie blijkt een uitdaging. Deels omdat ik de juiste middelen niet heb om die te realiseren vanaf mijn huidige positie. Deels omdat ik mijn positie niet durf te veranderen gezien de rotsen beneden. En deels omdat mijn luiheid wint en ik een cruciale fout maak in het werken met de spullen die ik wel heb.
Ondanks hun kleine omvang zie ik iets torenhoogs in hun verschijning. Dat is waarom ze direct mijn aandacht trekken. Dat ze klein zijn, maakt me eigenlijk niets uit. In mijn visie moet ik in staat zijn om hun torenhoge uitstraling te benadrukken.
Terugkijkend zou het veranderen van mijn positie niet de juiste zet geweest zijn. Ik zou daardoor lager gestaan hebben. En lager betekent in dit geval dat ze niet meer torenhoog lijken. Mijn hoge uitkijkpunt geeft een beter gevoel van diepte en hoogte. Er over nadenkend zou ik ze waarschijnlijk niet eens gezien hebben als ik lager langs de kustlijn had gelopen.
Wat me wel tegenhoud van het creëren van mijn ultieme visie van Thor's Twins, is mijn apparatuur. Ze zijn vrij ver weg en met mijn 200 mm lijken ze nog steeds niet het hoofdonderwerp van mijn foto. Het lukt me niet om ze voldoende te isoleren van hun omgeving. Daar kan ik niets tegen doen. Dus maak ik mijn compositie zo, dat ondanks er meer in beeld is, de focus toch op mijn Thor's Twins blijft. Ik vind zelf dat ik daar maar gedeeltelijk in slaag.
Tot slot mijn $@$^&@$ luiheid. Op mijn aanschaflijstje voor deze vakantie staat een tweede quick release plate voor mijn statief. Dan kan ik er één standaard onder mijn camera laten zitten. De ander kan onder mijn 70-200 mm objectief. Zestig euro om de plate niet van camera naar objectief en weer terug te hoeven wisselen. De 70-200 is mijn enige objectief die vanwege zijn gewicht zelf op het statief gezet moet worden. Ik besluit die 60 euro te besparen en neem me voor de plate te wisselen. Maar ik ben lui. Kan best. Camera op statief met 70-200 ervoor zwevend in de lucht. Nu heb geen enkele scherpe opname van mijn Thor's Twins. Les geleerd. Later in de week bij een vergelijkbare situatie ben ik niet meer lui. Ik verzet de plate.
Ik heb ook een andere les geleerd. Het filter Shake Reduction in Photoshop werkt best wel. In dit geval niet voldoende. Maar het heeft bijna mijn opname gered. Bijna.
