Noord IJsland: Skagafjordur

De dag begint grijs. De reis gaat naar het noorden langs het fjord. Bij een parkeerplaats met uitzichtpunt zie ik meteen mijn foto van de dag. Ik maak ook een panorama verwachtend deze handmatig te moeten stitchen. Mijn bewerkingsprogramma’s raken de weg een beetje kwijt bij gesluierd water.

Beneden op het keienstrand liggen allerlei wierresten. Ik vraag me af wat te doen in deze chaos. Ik moet op zoek naar orde, patronen, regelmaat, symmetrie. Opnieuw openstellen voor een andere manier van kijken. Zodra ik de eerste gevonden heb, komt de rest vanzelf.

Rond het middaguur waan ik me in Ierland. Daar stond ik oog in oog met de dijkweg van een reus. Vandaag in IJsland met de dijkweg van zijn kleine neefje. Een nieuwe vondst. Er gaat een pad langs het zwembad naar beneden. Spelend met de basaltblokken prijs ik me gelukkig met de grijze overhang. Geen zon, dus geen harde contrasten en diepe schaduwen. Perfect.

Onderweg naar de volgende fotohalte, een ongeplande tussenstop zomaar ergens langs de weg. De reflecties lonken al de hele dag. Dan kun je niet anders dan toegeven aan de roep van het landschap.

Op de geplande fotohalte verraadt alleen de geur wat dit voor haven is. De beloofde stokvissen zijn niet in grote getale aanwezig. Gelukkig maar met de huidige temperatuur. De stank zou onverdraaglijk zijn. Een onbezield moment. Ik worstel met wat ik om me heen zie. Tot ik het strand op loop en staar naar de golfslag. Ergens heb ik een lijstje met dingen die ik deze reis graag zou fotograferen. Al turend realiseer ik me, dat er eentje recht voor mijn neus ligt. Dus ga ik aan de slag. Mijn statief steeds verder het water in verplaatsend.

De fotoroute eindigt op het geheime strand. In de haven lukt het me uiteindelijk mijn beeld te vinden. Nu doet het grijze weer mij de das om. Ik richt weliswaar mijn camera, maar de meeste beelden zeggen me niets.