Colours of Iceland
"De reis over de Kaldidalur is adembenemend. Nadat we de uitlopers van Thingvellir achter ons hebben gelaten, wordt het landschap steeds eenzamer, woester en onherbergzamer. Leeg en dor. Uiteindelijk rijden we door iets wat moet lijken op het landschap van de maan. Met toch nog hier en daar een groen of rood polletje mos. Onvoorstelbaar dat in deze meedogenloze omgeving nog iets kan groeien. Ook onvoorstelbaar dat op deze eenzame route her en der nog afrasteringen staan. Wat of wie moet er tegen- of binnengehouden worden? De weg is zo eenzaam en verlaten dat ik bij tijd en wijle een gevoel van onbehagen heb. Gelukkig rijden we met twee busjes. Ik kan me niet voorstellen dat je deze weg alleen zou willen rijden."
We worden uitgezwaaid als we het hotel verlaten om via een toeristische route naar Kevlavik te reizen. We rijden richting kust om vervolgens via de tunnel ergens bij Reykjavik te voorschijn te komen. Daar draaien we weer linksaf om nogmaals door Thingvellir te rijden. Dan zoeken we een weg richting kust en maken een korte stop bij het eenzame kerkje van Strandakirkja waar we eindelijk wat IJslandse paardjes kunnen fotograferen.
We rijden vandaag de Kaldidalur weer op. We stoppen bij een kleine kloof die alle herfstkleuren van Thingvellir en Husafell doet vervagen. Door de ligging is de kloof zelf wat moeilijker toegankelijker dus ik stel mezelf tevreden het met een overzichtsfoto aan het einde.
De grootste uitdaging van de week. Het vastleggen van de herfstkleuren in de bossen bij Húsafell. Intenser, kleurrijker dan Thingvellir. En vele malen rommeliger. In de kloof van Thingvellir ben ik uiteindelijk op zoek gegaan naar monochrome beelden, omdat ik niet in staat was de kleurenpracht op een voor mij acceptabele manier vast te leggen. In de bossen bij Húsafell kan ik de uitdaging niet meer ontwijken. Ik kan niet anders dan mezelf storten op het kleurengeweld voor me.
Deze dag verplaatsen we ons van hotel Gullfoss naar hotel Å in de buurt van Reykholt en op steenworp afstand van de Hraunfossar. We krijgen opnieuw een kadootje. De hooglandroute Kaldidalur is nog niet afgesloten.
We gaan op zoek naar de prachtige herfstkleuren van IJsland. We doen dit in Thingvellir National Park. Een plek waar het Euraziatische plaat en de Amerikaanse Pacifische plaat ieder jaar weer een stukje verder uit elkaar drijven. We starten exact op de grens van de twee platen, staan letterlijk in de kloof tussen Europa en Amerika.
Volgens Theo is deze dag het hoogtepunt van de reis. We gaan een stuk van de Kjolur route rijden, die gelukkig nog niet is afgesloten voor de winter. Al snel gaat de asfaltweg over in een met kuilen en stenen bezaaide onverharde weg. Omdat de weg nog steeds begaanbaar is, zijn de IJslanders zelf hard aan het werk om de kuilen te dichten. Wegwerkzaamheden. Waar je maar met 50 kilometer per uur langs mag rijden. De rest van de weg is 80 toegestaan.
Als tiener heb ik mijn zinnen gezet op IJsland. Ik moet en zal er ooit naar toe gaan. Het duurt uiteindelijk ruim 30 jaar, maar in september van 2016 maak ik mijn tienerdroom waar. In 2015 ga ik met Nordic Vision op fotoreis naar Noord-Ierland en dat bevalt zo goed dat ik opnieuw met Nordic Vision op pad ga. Naar IJsland dus.
Als tiener heb ik mijn zinnen gezet op IJsland. Ik moet en zal er ooit naar toe gaan. Het duurt uiteindelijk ruim 30 jaar, maar in september van 2016 maak ik mijn tienerdroom waar. In 2015 ga ik met Nordic Vision op fotoreis naar Noord-Ierland en dat bevalt zo goed dat ik opnieuw met Nordic Vision op pad ga. Naar IJsland dus.