Colours of Iceland; Over De Kaldidalur
Deze dag verplaatsen we ons van hotel Gullfoss naar hotel Å in de buurt van Reykholt en op steenworp afstand van de Hraunfossar. We krijgen opnieuw een kadootje. De hooglandroute Kaldidalur is nog niet afgesloten.
We maken een kleine tussenstop bij Strokkur, de meest bekende geyser van IJsland. Pak ‘em beet iedere 7 minuten spuit het water in een wolk van stoom omhoog. Er staat een koortje gespannen zodat de mensen niet te dicht op de geyser gaan staan. Om ongelukken te voorkomen. De stoom en het water kunnen behoorlijk heet zijn. Dan nog is het oppassen geblazen. Op aanwijzen van Theo nemen we een andere positie in voor het fotograferen van de geyser. Door het tegenlicht onstaan er bijzondere beelden. Ongemerkt staan we nu benedenwinds van de geyser. Ik ben met vlag en wimpel geslaagd voor mijn officiële IJslandse doop.
De reis over de Kaldidalur is adembenemend. Nadat we de uitlopers van Thingvellir achter ons hebben gelaten, wordt het landschap steeds eenzamer, woester en onherbergzamer. Leeg en dor. Uiteindelijk rijden we door iets wat moet lijken op het landschap van de maan. Met toch nog hier en daar een groen of rood polletje mos. Onvoorstelbaar dat in deze meedogenloze omgeving nog iets kan groeien. Ook onvoorstelbaar dat op deze eenzame route her en der nog afrasteringen staan. Wat of wie moet er tegen- of binnengehouden worden? De weg is zo eenzaam en verlaten dat ik bij tijd en wijle een gevoel van onbehagen heb. Gelukkig rijden we met twee busjes. Ik kan me niet voorstellen dat je deze weg alleen zou willen rijden.
Na het dorre maanlandschap komen we stukje bij beetje weer terug in de herfst van IJsland. De kleuren in dit deel van het land zijn nog spectaculairder dan wat we achter ons hebben liggen. Ik kan maar één woord vinden om mijn gevoel te uiten. Wow! In het avondlicht sta ik voor het eerst oog in oog met de Hraunfossar. Ik presteer het zelfs met een beetje hulp tot aan de waterlijn van de rivier te komen. Iets wat ik de komende dagen niet meer zal doen. Het paadje was me toch net te steil en te modderig.
En voor de derde achtereenvolgende avond op een rij, trotseren we de kou om het noorderlicht te fotograferen. We positioneren ons aan het einde van de Hraunfossar en wachten op wat er gaat komen. Na de bijzondere show boven de Kjolur route, is het licht van vanavond een beetje karig. Wat zijn we verwend. Het meeste licht is achter of boven ons. Boven de waterval is het nauwelijks te vangen.