Luisterrijk lensmoment: Ree (Capreolus capreolus)
In het zachte schijnsel van de vroege ochtend glijdt de ree (Capreolus capreolus) geruisloos door het bos, haar zilvergrijze vacht bijna één met het ochtendlijke licht dat door de bomen breekt. Haar ogen, groot en doordringend, lijken elk geluid, elke beweging in de lucht en op de grond te registreren, altijd waakzaam voor de gevaren van de open velden. Als een schim van stilte, met haar slanke poten die als het ware de aarde niet aanraken, beweegt ze zich met een elegantie die bijna bovennatuurlijk lijkt. De ree is een bewoner van de overgangsgebieden, de grens tussen de open ruimte en het dichte bos, waar ze zich voedt met gras, scheuten en vruchten, altijd op zoek naar voedsel in de vroege ochtend of het schemerige uur. Maar ondanks haar voorzichtigheid is er iets kwetsbaars aan haar, iets dat spreekt van de kwetsbaarheid van de natuur zelf – een herinnering aan de fragiele balans tussen het leven en het overleven.
“Luisterrijk lensmoment”