De Blauwe Kamer
De noordoostenwind blaast koud door de openstaande ramen. Witte wolken scheren door de lucht. De zon probeert uit alle macht de aarde wat op te warmen, ook al halen haar stralen nauwelijks de grond. Ik staar naar buiten. Naar de overbevolkte flats met hun bewoners en de onvermijdelijke burenruzies. Het ziet er multicultureel uit, maar sprake van vreedzaam samenleven is er niet.
De flatbewoners
De jongen van de blauwe reigers zijn al behoorlijk groot en luidruchtig. Hun drang naar voedsel maakt dat de oudervogels wel op pad moeten ondanks de extreem lage temperaturen deze ochtend. Ze moeten het van hun geschreeuw hebben om hun ouders aan te sporen. Zo knuffelig en mooi zijn ze niet. Met hun looks kunnen ze prima model staan voor vogelverschrikker. Oef, wat zijn ze toch lelijk. Onvoorstelbaar dat daar zulke mooie sierlijke vogels uit kunnen groeien.
De blauwe reiger is trouwens niet de enige reigersoort die zich hier ophoudt. In de verte ontwaar ik een witte vogel wiens verenkleed schittert in de zon. Het is logisch dat deze de naam zilverreiger draagt. Of ze hier ergens nestelen, kan ik niet ontdekken. Ze verdwijnen op enig moment ook geruisloos van hun plek.
Aalscholvers vliegen af en aan om hun jongen van de nodige brandstof te voorzien. Met uiterste precisie vliegen ze net boven het wateroppervlak zonder deze te raken met hun vleugels. Het blijft een wonderbaarlijk schouwspel.
De lepelaars zullen zich de hele dag rustig houden. Stilzittend op het nest om de eieren voor de kou te behoeden.
De waterbewoners
Naast de flatbewoners wordt het water ook bevolkt door ganzen en eenden. Ik zie nijlganzen, grauwe ganzen en canadese ganzen. Met jongen? Vraagt iemand zich af. Maar nee, die leuke zwartwitte gevalletjes op het water zijn toch echt wel kuifeendjes.
De bergeenden zijn duidelijk ook niet gediend van het koude weer en houden hun kopjes lekker warm tussen de veren op hun rug. Ik kan ze geen ongelijk geven.
Een eendje vooraan op een omgevallen boomstam in het water, zal me tot thuis bezig houden. Wat voor eend is dat? Die heb ik nog nooit gezien. Het blijkt uiteindelijk een krakeend te zijn. De futen spelen verstoppertje. Iedere keer als ik ze voor de lens heb, duiken ze onder. Ze blijven de hele dag alert. Ze onderbreken zelfs hun balts abrupt als ze zien dat ik ze toch weer probeer te fotograferen.
Klein frut en grote grazers
Aan de andere kant van de kamer oogt het op het eerste gezicht wat rustiger. De runderen grazen gemoedelijk op het uitgestrekte land. De kalfjes laten zich af en toe verleiden tot een kort spelletje om vervolgens weer in het gras neer te ploffen. Zo nu en dan wandelt een klein paard tussen de runderen door.
In bomen en heesters zit klein frut dat zich maar mondjesmaat laat zien. En er meteen vandoor gaat als je probeert de schuiframen open te krijgen. Hoe jammer dat ook is, het levert wel mooie taferelen op. Hoe mooi om zo'n groot aantal kleine graspiepertjes tegelijkertijd het luchtruim zien te kiezen.
De zwartkop daarentegen lijkt van de aandacht te genieten. Het moet bijzonder zijn voor zo'n vogeltje om een stuk of vijf van die grote jonassen, exemplaren van het tweebenige ras, naar zich te zien staren. Hoe een klein vogeltje macht kan hebben over de mens. Het veldmuisje lijkt niet gediend van zoveel aandacht. Of hij gaat vast in dekking wetend wat er gaat gebeuren. Gecharmeerd maar toch nog wel een beetje verlegen barst het zwartkopje in zingen uit. Misschien houdt het veldmuisje meer van opera en klinkt dit gefluit schel aan zijn kleine oortjes.
Wanted alive
Zwevend boven land en water, zien we uiteindelijk nog een glimps van de meest gezochte bezoeker in deze contreien. Een koppeltje visarenden cirkelt steeds verder van ons weg. Ze moeten al eerder in de buurt geweest zijn. Er was duidelijk paniek te bespeuren in de uitgebreide vogelbevolking van de Blauwe Kamer.
Room with a view
In het restaurant sluit ik onder het genot van een heerlijke kopje aspergesoep de dag af terwijl ik geniet van kibbelende fazanten in de hertenwei.
Ik heb uiteindelijk 33 verschillende soorten vogels gezien en opgeschreven. Ik heb er nog meer gehoord.