Cityscape Rotterdam
Buiten is het 14 graden. De zon staat aan de hemel als ik de deur uit stap in winterjas en thermobroek. Ik voel me bekeken door iedereen die me ziet. Het deert me niet. Ik ga eindelijk iets doen wat al jaren op mijn lijstje staat. Rotterdam. Cityscape. De zon gaat ergens rond kwart over acht onder. Het uur daarna is waarin ik hoop te slagen in mijn missie. Volgens mijn weerappje zal ik meer dan een uur stilstaand een temperatuur van acht graden moeten weerstaan. In de wind.
Ik kies voor de trein als vervoermiddel. Een actiedagkaartje van 15 euro. Daar kan ik niet tegen rijden en parkeren. De trein is drukker dan verwacht op dit tijdstip. Maar met wat muziek op de oren kan ik toch een beetje verder schrijven aan mijn winterreisverslag. Totdat ik Utrecht voorbij ben. Dit traject reis ik niet zo vaak en mijn ogen trekken altijd naar buiten als ik deze kant van het land doorkruis met de trein. Lange smalle weilanden gescheiden door sloten en vaarten. Stukjes wilde natuur her en der verspreid. Open en vrij. En vogels. Heel veel vogels. Zwanen, ganzen reigers. Blauwe en zilveren. Eenden, meerkoetjes, waterhoentjes. Roofvogels scheren door de lucht op zoek naar prooi.
In Rotterdam tref ik mijn fotomaatje voor de dag. Samen reizen we met de metro naar Rijnhaven. Net voor het station komt de metro boven de grond en krijgen we zicht op onze speeltuin van de avond. Ik heb wat voorwerk gedaan op internet en een paar plekken uitgezocht om nader te bekijken. Wat is het zicht vanaf die plekken? Wat en hoe is er te fotograferen? De zon staat nog steeds hoog aan de hemel en in de luwte van de gebouwen om ons heen, zijn mijn kleren een beetje overdone.
Ik heb in mijn hoofd welke foto ik wil maken. De kade bij de loopbrug is daarvoor niet de juiste plek. In een parkje verderop vinden we het uitzicht wat we zoeken. Zicht op de kop van Kop van Zuid met links de Erasmusbrug. Bonus is de Euromast aan de overkant waar ergens de zon onder zal gaan. Na deze eerste verkenningstocht is het tijd om een hapje te eten. En te wachten tot het tijd is om aan de slag te gaan.
Net na zevenen zijn we terug. Ons plekje gevonden en bezet. Achter ons in het parkje worden wat honden uitgelaten. Verder zijn we alleen. Zo vroeg terug blijkt een goede zet. We krijgen een prachtige zonsondergang in onze schoot geworpen. En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat al die latere fotografen een beetje jaloers zijn op ons plekje. Waren ze toch maar net wat eerder gekomen. Ondertussen klikken mijn fotomaatje en ik er lustig op los.
Ik leer wel weer wat lessen. Zonsondergang om kwart over acht is wat laat voor deze plek. We hebben verlichting in de gebouwen, maar het zou meer kunnen zijn. Als het vroeger donker is. Dit betekent dus terugkomen in het najaar. Met de klok weer op wintertijd.
Nog iets om rekening mee te houden. Rond zonsondergang neemt het vaarverkeer op het water flink toe. Met boten die nog net de haven in of uit willen voor het helemaal donker is. Of is dit alleen maar omdat het vrijdag is? Net voor het weekend.
En dan die verdomde lampjes op de boten. Die ken ik al van al mijn ervaringen in Deventer en het voetveer dat daar vaart. Hier in Rotterdam bewijzen ze nog maar eens dat ik met recht een hekel aan ze heb.
Mijn nieuwe lichte reisstatiefje voldoet uitstekend. Zelfs met de wind die bij tijd en wijle toch behoorlijk aantrekt. Een blijvertje. Prima om mee te sjouwen als ik niet met de auto ben. Om wat gewicht te sparen, heb ik mijn 70-200 thuisgelaten. Vrij zeker dat ik er toch niets mee kan doen. Fout, fout, fout. "Als je de plek niet kent Marleen, neem je alles mee. Je weet namelijk niet wat je nodig zult hebben. Je bent er per slot van rekening voor het eerst."
Ach, you live and you learn. Een dag niet geleerd is een dag niet geleefd. Enzovoorts enzovoorts. Hoe dan ook. Een fotomaatje helpt wel om je huis uit te komen en daadwerkelijk aan de slag te gaan. Aanbevelingswaardig.
