Cityscape Deventer, poging 468
Als onderdeel van mijn fotoplan 2018 wil ik dé perfecte foto maken van de Deventer skyline. In januari maak ik na veel trail en error een foto die dicht in de buurt komt van mijn ultieme visie.
Een stukje geschiedenis
Het is 2016 als ik begin met het vastleggen van de Deventer skyline. Mijn poging tot het maken van een mooie cityscape zoals je ze zoveel ziet op internet. Ik maak het mijn persoonlijk project. Op zoek naar de beste compositie, het beste weer, het mooiste licht.
Door omstandigheden valt in 2017 dit project stil. Ik heb dan weliswaar mooie foto's gemaakt, maar voor mijn gevoel nog steeds niet dé foto. Dit jaar pak ik het opnieuw op. Ik sta met enige regelmaat weer langs de kant van de rivier op zoek naar dat ene beeld.
De "verbeter"foto
Ik zie in de Deventer skyline meerdere beelden. Ik leg ze allemaal vast in mijn database. Eén foto springt er voor mij uit. Uit 2016. Een bijzonder beeld, maar het kan mijn eigen kritieken niet doorstaan.
Ik zie deze verbeterpunten:
Er is meer lucht nodig boven de toren. De toren zit als het ware gevangen onder de rand van de foto. Een beetje meer lucht in beeld creëert wat ruimte waardoor het gevoel van geklemd zitten verdwijnt.
De lichtvlek aan de linkerkant trekt te veel aandacht. Er staat daar ergens een aanplakbord met een flinke lamp erboven. Door de lange belichtingstijd, bijten de pixels op die plek uit. Er zit geen enkele detaillering meer.
Het totale bestand is te klein.Ik graviteer naar hoge resolutie beelden met veel detail. Ik wil ieder pixeltje scherp en perfect hebben. Er moet minimaal een afdruk van 200 cm op 240 dpi van gemaakt kunnen worden.
Panorama
Dus sta ik in januari weer op die ene plek om dit specifieke beeld opnieuw vast te leggen. Ik maak een iets andere uitsnede waardoor de lichtvlek buiten beeld valt. Wel nog steeds een 3:2 horizontaal beeld. Om meer pixels te krijgen, kies ik voor het maken van vijf foto's om samen te voegen tot één. Ik sla alle waarschuwingen hierover in de wind.
Met ervaring als beste leermeester realiseer ik me, dat de waarschuwingen niet voor niets zijn. Ervaren, geleerd. Ik krijg geen vloeiende overgang in het stromende water. Wat ik ook doe. Uren later geef ik op. Het is een verloren zaak.
Beelduitsnede
Het is niet de enige les die ik leer. Een panorama behoort niet meer tot de mogelijkheden om meer pixels te krijgen, dus kijk ik verder naar de gekozen beelduitsnede. Wat wil ik eigenlijk laten zien en welke beelduitsnede kan dit het beste. Ik kom tot een verrassende ontdekking. Er ligt een veel sterker beeld als ik kies voor een vierkant kader.
Vastbesloten dit beeld tot in de puntjes perfect vast te leggen, sta ik opnieuw langs de IJssel met mijn camera. De uitrusting iets aangepast, omdat een panorama niet meer nodig is. Bij het opstellen van mijn camera, concludeer ik toch nog een denkfout gemaakt te hebben. You live and you learn. Door de aangepaste beelduitsnede moet ik verder inzoomen op het onderwerp. Ik heb alleen mijn 24-70 mm objectief bij me. En 70 mm is net te weinig.
Oneffenheden
Eenmaal thuis op de computer zie ik nog een paar andere oneffenheden die ik wil gladstrijken.
Auto's
Dit beeld is niet vast te leggen zonder auto's. Geparkeerd langs de kant van de weg. Voortrazend over de weg. Ze zijn een onderdeel van de scene. Ze horen er bij. Ik kan wel maken dat ze minder opvallen.
Bij stilstaande auto's trekt een rode auto meer aandacht dan de rest. Lange sluitertijden laten voorbijrijdende auto's vervagen tot niets. Alleen als ze lange tijd voor het verkeerslicht staan te wachten, kunnen ze een lichte afdruk achterlaten. Bestelbussen en vrachtwagens zijn dan "aanwezig".
Ik kan bij het maken van de opnames letten op wat er geparkeerd staat en wat er tijdens het belichten voorbij kan komen rijden. Door op het juiste moment af te drukken, verminder ik de kans op ongewild opvallend verkeer. En desnoods kom ik een keer terug als er ergens een te opvallende auto, vrachtauto of wat dan ook, geparkeerd staat.
Werkzaamheden
Net buiten beeld wordt er volop gebouwd. Net in beeld zie ik een afzethek en een tijdelijke verkeersbord. Verkeersborden zijn, als geparkeerde auto's, een onderdeel van de scene. Als zodanig mogen ze ook gewoon blijven. Maar tijdelijke verkeersborden zijn ontworpen om op te vallen. En dat doet dit bord uitstekend. Opvallen. Over het afzethek maar niet te spreken.
Time blending
Vanwege de verlichting op de klokkentoren van de Lebuïnuskerk heb ik meerdere belichtingen gemaakt om deze via het HDR proces samen te voegen tot één foto. Maar ik moet nog een stapje verder gaan om mijn visie werkelijkheid te laten worden. Ik moet tijd laten samengaan. Time blenden.
De laatste poging?
Met al deze geleerde lessen in mijn achterhoofd, denk ik klaar te zijn om dé foto nu eindelijk te maken. Ik bestudeer mijn kalender om te kijken wanneer ik hiermee aan de slag wil. Ik bekijk de weersvoorspelling en zie al direct de volgende dag een mogelijkheid om mijn visie te realiseren. Ik wil het beeld met zoveel mogelijk pixels vastleggen, dus onderneem ik direct actie. Twee uur later heb ik de Canon EOS 5Ds in handen. De 50,6 megapixels geven me veel meer details dan met mijn eigen camera kan leveren.
De volgende dag duurt het lang voor de wolken breken. Ik begin te geloven dat het niet gaat gebeuren. Toch sta ik die avond opnieuw langs de IJssel tegenover de Lebuïnuskerk. Als het weer niet meewerkt, kan ik in ieder geval de camera uitproberen. Zien of de camera levert wat ik hoop. Met mijn 70-200 mm objectief kan ik de kadering maken die ik wil. Een verloopfilter brengt lucht en water dichter bij elkaar.
Aan de overkant zie ik geen opvallende auto's geparkeerd. Het afzethek is verdwenen. Bij het afdrukken let ik op het doorstromend verkeer. Ik doe alles wat ik bedacht heb. Kijkend naar de lucht zie ik dat het weer opknapt en me uiteindelijk levert wat ik graag wil. Alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Met een voldaan gevoel ga ik naar huis.
Het eindresultaat
Vijf foto's als laag over elkaar in Photoshop, het nodige retoucheerwerk en een laagje sterren over het geheel, maakt dit resultaat.
Ruimte voor verbetering
Het blijft mijn ultieme strijd. De perfecte foto maken. Een strijd met mezelf. Als ik perfecte beelden wil maken, moet ik overstappen naar een andere tak van sport. Dan moet ik het beeld helemaal zelf gaan opbouwen. Pixel voor pixel. Alles digitaal in elkaar sleutelen. Dat is niet mijn ambitie. Voor mij moet de foto het uitgangspunt blijven. Dan zal ik altijd compromissen moeten sluiten.
Ja, ik heb nog steeds issues met dit beeld. Maar voorlopig neem ik een pauze hiervan. Voorlopig ga ik me op andere beelden concentreren. De lessen die ik daaruit leer, kan ik dan meenemen om dit beeld nog verder te perfectioneren.