I don’t know where I’m going, but I’m on my way.
Carol Sagan
Ga mee op reis door mijn fotodagboek …
Fietsmomentjes: Westelijke Veluweroute
Fietsmomentjes. Geen uitgebreid verslag over mijn zoveelste fietstocht door ons kleine kikkerlandje, maar een paar waardevolle herinneringen die ik koester en niet wil verliezen.
Op de fiets: Over de Sallandse heuvelrug en langs de Schipbeek naar huis
Dag twee begint wat later dan ik van mezelf gewend ben. Na een uitgebreid ontbijt op mijn logeeradres fiets ik rond negen uur langs de noordkant van het nationaal park Sallandse heuvelrug. Ik ben niet de enige vroege vogel. Langs en in het park zijn al veel fietsers en wandelaars op zoek naar rust en ruimte. Iets wat in dit drukke toeristische gebied betrekkelijk is. Het maakt wel dat ik de rustige stukken zoveel te meer waardeer.
Op de fiets: Naar de Sallandse heuvelrug
De eerste etappe zit erop. Anders dan gepland. Ik heb vandaag de planning en route een paar keer om moeten gooien. Hemelwater gooit roet in het eten. Veel hemelwater. Het gaat zelfs zover dat ik een rechtstreekse route van zo’n 30 kilometer uitstippel voor het geval het ook de hele middag blijft regenen. Maar gaan zal ik, hoe dan ook.
Op de fiets: Rondje om de Sahara
Het is net half acht geweest als ik op de fiets stap. Ik ga het écht doen. Mijn route in de app heet “o ja?”. Ja dus. 107 kilometer vanaf het startpunt. En dat is niet thuis.
Op de fiets: Ten zuiden van Deventer
Ga ik nou een stukje schrijven over iedere fietstocht die ik maak? Nee, zeker niet. Maar als ik fiets, gaan mijn gedachten alle kanten uit. Ik fantaseer over van alles en nog wat, ik denk na over dingen die gebeurd zijn, woorden die gesproken zijn of juist niet. Ik probeer ze te relativeren, betekenis te geven, uit mijn hoofd te krijgen. Ik probeer in het moment te zijn en te blijven, zoals dat dan zo mooi heet. Het is voor mij een manier om weer tot mezelf te komen en dingen over mezelf te ontdekken of herontdekken. En soms gebeuren er gewoon leuke, mooie of juist verdrietige dingen onderweg. Dingen die ik wil onthouden, delen of van me af wil schrijven. En soms maak ik foto's onderweg van iets wat ik op dat moment bijzonder vind. Door er over te schrijven, krijgt de foto als blijvende herinnering een extra dimensie.
Op zoek naar Capreolus capreolus, editie Buurserzand
De wind ruist door de bladeren. Grashalmen wiegen zachtjes op en neer. In de verte blaft een hond. Ik zit al een paar uur samen met zus in relatieve stilte te wachten. Wachten op wat gaat komen. Als er al iets gaat komen. Vorige week hadden we geluk. Hoe zal vandaag gaan?
Op de fiets: Naar kroondomein Het Loo en terug
De weersvoorspellingen zijn wat onberekenbaar. Net als het weer waarschijnlijk. Tot op het laatste moment weet ik niet zeker of ik op de fiets zal stappen voor een lange dagtocht. Toch plug ik nog snel even de lader in de fiets om wat extra trapsap te hebben voor onderweg, als ik besluit te gaan. Ik maak mezelf klaar, ik maak mijn ontbijt, lunch en andere snacks voor onderweg klaar. Ik vul de bidons en plaats ze in hun houders. Ik pak de fietstassen in en hang ze aan de fiets. Een laatste check van drie weersvoorspellers. Ik kan wat regen onderweg krijgen, maar veel zal het niet zijn volgens alle drie. Net na half acht in de ochtend doe ik de poort achter me dicht en stap op mijn fiets. De geplande route is iets meer dan 80 kilometer lang.
Op de fiets: Rondje Beekbergerwoud
Ik ben al vroeg wakker. Vandaag wil ik de eerste tocht op mijn gele monsterbike maken. Een knooppuntenroute van zo'n 45 kilometer met nog wat extra's tussen thuis en start/-eindpunt. Langs Bussloo naar het Beekbergerwoud en dan door de landerijen terug. Dat is de planning.
Op de fiets
Note-to-self: ga niet meer uit pure nieuwsgierigheid naar een testdag van je lokale fietsenboer. Ook al ben je welkom om de nieuwste modellen van de beste merken te testen. En ga vooral niet als je weet dat ergens in die winkel een fiets staat waar je, iedere keer als je daar binnenkomt, je ogen niet vanaf kunt houden. Ga je toch, laat je dan vooral niet verleiden tot een testrit op die aandachttrekker. Kijk er helemaal niet naar om. Stap op een saaie grijze veel te dure fiets en geniet even van hoe je fietsen ook kunt ervaren. Stap daarna weer op je eigen besje en ga weg.
Op zoek naar Capreolus capreolus
Het is snikheet. Dagen achtereen zit ik binnen om mezelf te beschermen tegen de brandende temperaturen en al het ongemak dat dat met zich meebrengt. Toch wil ik er op uit. Naar buiten. Het voorjaar is in volle gang en overal om me heen ontluikt nieuw leven. Eksters puberen in mijn tuin. Families huismussen trekken tjilpend door de wijk heen en doen bij tijd en wijle mijn tuin aan. Het kriebelt enorm. Dus toch maar op de fiets gestapt. Heerlijk zolang je blijft fietsen. Erg naar als je afstapt.
Op zoek naar Halichoerus grypus, editie Helgoland
Het kost zo'n tien minuten met de boot om de oversteek te maken van Düne naar Helgoland. En ondanks dat de eigenwijze kegelrobben geen zin hebben om te poseren, weet ik toch een paar leuke opnames te maken van deze grijze zeehonden.
Op zoek naar Somateria mollissima, editie Helgoland
De derde dag op Helgoland maken we een uitstapje naar Düne. We bezoeken het eiland, vastbesloten om de prachtige eidereenden en kegelrobben te vinden. Op het strand ontdekken we gelukkig een aantal eidereenden die zich koesteren in de zon. Helaas hebben de eigenwijze kegelrobben vandaag geen zin om als fotomodellen te poseren.
Op zoek naar Morus bassanus, editie Helgoland
Het is net half elf geweest op zondagavond als zus en ik bepakt en bezakt mijn huis weer inlopen, nadat we drie dagen geleden om half 3 in de ochtend vertrokken zijn richting Helgoland. Het waren vier intensieve dagen die ik voor geen goud had willen missen. Een reis volledig gericht op het fotograferen van jan-van-genten, met als appetijtelijk tussendoortje ook nog wat eidereenden, zeehonden en kegelrobben.
Ode aan: De roodborst
Oh roodborstje, klein en fijn,
Jouw lied doet mijn hart verblijden.
Met jouw zang, zo zoet en rein,
Vul jij de wereld met mooie tijden.
Er was eens: Op een mistige ochtend ...
Het is een mistige ochtend op het duistere water. Eenzame rietpluimen wiegen heen en weer in de wind, terwijl het wateroppervlak rimpelt als de gevoelens van een rusteloze ziel. In dit sombere tafereel zwemt een prachtig vogeltje met glanzend zwart verenkleed en felrode ogen die de duisternis doorboren als de gloeiende kolen van een smeulend vuur. Onverschrokken peddelt het meerkoetje met zijn gelobte poten door het rimpelende water.
Dossier Roofvogel: De kleptoparasiet van het Nederlandse luchtruim
Met zijn kenmerkende verschijning en majestueuze vlucht is de rode wouw een imposante roofvogel die tegenwoordig weer in Nederland te bewonderen is. Voornamelijk in delen van Gelderland, Overijssel, Drenthe en Friesland. Waar rustige en landelijke streken met bossen, open graslanden en waterrijke gebieden het perfecte habitat zijn voor deze vogel om te leven en nestelen.
Geluksmomentje: Een vreemde vogel
Even een paar uurtjes in een vogelkijkhut ergens langs een rivier een beetje ontspannen, genieten en hopelijk ook iets leuks fotograferen wat niet te ver weg zit. Een paar meerkoetjes, fuutjes en ganzen in overvloed.
Het Sneeuwklokje: een Ode aan de Tederheid van de Winter
In de tijd van ijzige kou en verstilde landschappen, wanneer de wind door de straten huilt en de lucht zwaar is van de winter, is er één klein bloempje dat moedig zijn kopje opsteekt: het sneeuwklokje. Een prachtig schouwspel van gratie en eenvoud. Verloren in een wereld vol tegenstellingen, brengt het sneeuwklokje een boodschap van hoop en belofte met zijn tedere witte bloembladen die de grond doorbreken.
Mijn #bestnine van 2022
Nog één keertje dan. Mijn bestnine van 2022 op Instagram. Dat gezegd hebbende, ben ik niet het hele jaar actief geweest op Instagram. Iedere dag een foto plaatsen, begon in mijn hoofd als een verplichting te voelen. Om dat te doorbreken, heb ik een lange sabatical genomen. Ondertussen ben ik weer af en toe een beetje actief. Maar ik wil er geen regelmaat meer in hebben. Het moet leuk blijven en ik wil het niet meer als een verplichting gaan zien. Ik ben er niet op uit om volgers te krijgen en "beroemd" te worden. Het is voor mij alleen een manier om af en toe wat te laten zien van wat ik maak aan mensen die dat oprecht interesseert. En wees eerlijk, dat zijn er in ieders leven niet zoveel. Zeker geen duizenden. Nog niet eens honderden. Maar vooruit dan. Dit zijn mijn meest gelikete foto's van 2022.
Er was eens: Roodstaartje en het winkelwagentje
Het is herfst. Blaadjes kleuren en vallen van de bomen. Een waterig zonnetje schijnt door de takken. Een bleek licht valt op de grond. Roodstaartje staart somber voor zich uit. De winter is in aantocht en hij heeft nog steeds niet voldoende nootjes verzameld. Het kost allemaal teveel tijd om ieder gevonden nootje te verstoppen.