Hoe onscherp mag een foto zijn
Jaren geleden ben ik lid geweest van een fotoclub. Omdat deze club was aangesloten bij de Fotobond was ik daar ook automatisch lid van. De Fotobond geeft ieder kwartaal het blad Fotobond InBeeld uit. Eén van de vaste rubrieken daarin is "Met andere ogen". Een rubriek waar ingezonden foto's besproken worden door een prominent lid van de Fotobond.
In 2008 stuur ik drie foto's op naar de redactie van Fotobond InBeeld voor de rubriek Met andere ogen. En één van mijn foto's wordt daadwerkelijk besproken door Peter van Tuijl. Na al die jaren ligt 'ie weer voor me. De Fotobond InBeeld met mijn foto. En de teleurstelling van toen is er nog steeds.
Van Tuijl gebruikt mijn foto om iets te schrijven over de discussie binnen de Fotobond en daarbuiten over onscherpe foto's. Waarom? Mijn foto oogt op het eerste gezicht onscherp, maar is het niet. Het is een dubbelopname van exact dezelfde locatie. Alleen heb ik bij de tweede opname de camera een paar graden gedraaid ten opzichte van de eerste opname. Dat is alles.
Oké, toegegeven, de foto is niet ragscherp, maar dat kan ook niet. De foto is gemaakt met een bijna vijftig jaar oude camera op een film die ver over de houdbaarheidsdatum was. Iets wat Van Tuijl kon weten. Dat had ik namelijk geschreven. Ik had verwacht dat hij die informatie zou gebruiken voor de evenzo altijd aanwezige discussie binnen de Fotobond over analoog versus digitaal. Het verhaal over onscherpe foto's heeft mij dan ook enigszins overdonderd.
“De foto kan voor de nodige discussie zorgen. Hoe onscherp mag een foto zijn om nog een goede foto te zijn? Naar aanleiding van de laatste BondsFotowedstrijd hoorde ik af en toe, met enig meesmuilen, de opmerking “Een foto moet onscherp zijn, dan krijg je bij 'de bond' wel een sticker”. Ook World Press winnaar Jim Hetherington had het met de wat onscherpe foto van de vermoeide militair soms zwaar te verduren in de commentaren. Volledige onscherpte zoals bij deze foto suggereert beweging en onrust en heeft tegelijkertijd iets mysterieus en ongrijpbaars. Het omfloerste beeld geeft veel ruimte voor interpretatie terwijl ook de beschouwers die zich laten leiden door vorm en kleurgebruik uit de voeten kunnen. Marleen is zoals ze zelf zegt “In voor tijdloze beelden die wat met me doen”. Grappige bijkomstigheid is dat in de foto de naam Weegee zichtbaar is, de fotograaf bij uitstek die harde messcherpe flitsfoto's maakte van allerlei dramatische en bloedige gebeurtenissen.”
