Het Kerkje van Wilp
Eén van de lessen die ik geleerd heb van Bas Meelker is het aanleggen van een te-maken-beelden-bank. Om op zoek te gaan naar locaties en composities en die fysiek of mentaal vast te leggen, te bepalen wat nodig is om een prachtige foto te kunnen maken. Welk licht, welk seizoen, welk weer.
Net buiten Wilp heb ik een plek gevonden waarvan ik verwacht een foto te kunnen maken die niet zal misstaan in mijn op te bouwen landschapsportfolio. Op de ochtend van zondag 15 januari doe ik mijn eerste poging.
Het kerkje
Net aan de rand van Wilp staat een kerkje. Een polderweg leidt er naar toe en links en rechts staan bomen die de kerk prachtig omlijsten. Zeker in de voor- of najaar. Jong blad en bloesem in de lente of prachtige herfstkleuren. De kale bomen in de winter zijn eigenlijk niet wat ik wil, maar een laagje sneeuw trekt me toch die kant op.
Terwijl ik daar sta met mijn camera gericht, trekken de subtiele pastelachtige ochtendkleuren achter het kerkje langs richting de snelweg in de verte. Over de velden met die mooie solitaire boom. Ik loop het weggetje op en af om te zien wat de mooiste compositie is om dit tafereel vast te leggen. Mijn camera blijft gericht op de kerk. Maar mijn vingers jeuken en uiteindelijk besluit ik toch om met mijn camera te gaan sjouwen.
De solitaire boom
Ik begin nu een beetje heen en weer te hobbelen tussen kerk en boom. Op het ene moment is het licht achter de kerk prachtig, maar even later ziet de boom er fantastisch uit met al die pasteltinten in de voor- en achtergrond. En ik sleep mijn camera van de ene naar de andere plek. Het maakt mijn werkwijze wat onrustig en daardoor ook wat slordiger. Maar ik slaag er uiteindelijk wel in met een paar mooie opnames van het kerkje én de solitaire boom thuis te komen.
Geleerde les
De les die ik die dag geleerd heb, is simpel. Neem altijd je tweede camera mee om niet met lege handen te staan als je op een andere plek iets ziet gebeuren wat het vastleggen waard is. Zo kun je je blijven concentreren op het beeld waarvoor je kwam zonder de andere beelden en momenten te verliezen.
