Sunset Light

Op zaterdag 6 juni ben ik op pad geweest met Bas Meelker voor zijn workshop Sunset Light. Gericht op het maken van een mooie, sterke landschapsfoto in het licht van de zonsondergang.

De reis

Ik ben ruim 30 jaar geleden begonnen met fotograferen en nam in het begin mijn camera mee naar buiten. Op zoek naar die adembenemende landschappen die je ziet in tijdschrifen. Maar ik slaagde er nooit in om ze te vinden.

Door de jaren heen heb ik veel geëxperimenteerd in de fotografie. Studio, stillevens, portretten, vogels, straatfotografie. Ik heb mijn "ding" gevonden in de muziek. Concerten en tourreportages.

Maar iets is altijd blijven knagen. Die prachtige landschapsfoto's. Steeds meer concluderend dat je daarvoor op een magische plek als IJsland of Nieuw Zeeland moet zijn. Dat die in Nederland niet te maken zijn. Totdat ik in 2014 leerde van het bestaan van Nederlands landschapsfotograaf Bas Meelker. Hij kan in dit dichtbevolkte, volgebouwde stukje land aan zee de meest mooie beelden vastleggen. Ik aarzel geen moment en meld me aan voor een workshop.

Als ik in de buurt van het verzamelpunt kom, kan ik mijn ogen niet geloven. Het lijkt alsof ik een andere wereld ben binnen gegaan. Waar ik bestaan niet van ken. Het licht boven het IJsselmeer is bijzonder. Eigenlijk wil ik direct uit mijn auto springen om te gaan fotograferen. Maar ik houd me in.

De theorie

We maken kennis met elkaar in een restaurant met koffie, thee en koekjes. Waar Bas begint te vertellen. Over zijn beweegredenen, hoe hij landschapsfotograaf is geworden, zijn modus operandi, zijn ervaringen. Het eerste theoretische deel zit vol met kennis, tips, ervaringen, advies en best practices. Ik luister bijna ademloos. Mijn hoofd vol met nieuwe ideeën en nieuwe kennis. Tijdens een korte wandeling door de haven van Stavoren laat Bas ons allerlei mogelijke beelden zien. Eén van die beelden raakt me bijzonder. Tussen twee pieren in met boten aan beide zijden.

Alles wijst richting de molen in de achtergrond. Een beeld wat ik links zou laten liggen vanwege die enorm lelijke schuur net achter de molen. Maar bij het gebruik van een groothoeklens valt die schuur volledig in het niets. Iets wat Bas direct ziet, iets wat ik moet leren zien.

De praktijk

We gaan zelf ten zuiden van Stavoren aan de slag, bij Roode Klif. Bas laat ons zien welke beelden hier te vinden zijn. Waar ik er misschien 1 of 2 zie, ziet Bas er minstens een half dozijn. Ik denk al jaren dat het een gave is om "fotografisch" te kunnen zien, maar Bas verzekerd me dat het het vinden van de juiste compositie te leren is.

Het maakt niet uit of je fotograaf of schilder bent, compositieregels zijn op ieder visueel beeld van toepassing. Als je de regels van compositie onder de knie hebt en je kunt het weer een beetje voorspellen, ben je op de goede weg om als landschapsfotograaf aan de slag te kunnen.

Ik stel mijn camera op aan het eind van een pier. Ik heb Giant's Causeway in Ierland in mijn achterhoofd. Daar ga ik over een paar dagen naar toe. Uitgaande van de klassieke regels van compositie zoek ik het beeld wat ik vast wil leggen. Als ik dat gedaan heb, hoef ik alleen nog maar te wachten op het juiste licht. En wachten. En wachten.

Ondertussen druk ik wel regelmatig af om zo het beeld onder verschillende lichtomstandigheden te fotograferen. Ik blijf mijn belichting controleren. En bijstellen omdat het steeds donkerder wordt.

We krijgen geen spectaculaire kleuren tijdens de zonsondergang. Alles blijft een beetje bleek. Het levert uiteindelijk een beeld op in zachte pasteltinten. Terwijl Bas loopt van de een naar de ander. Helpen, controleren, corrigeren als dat nodig is of gewoon een praatje.

Geleerde les

De grootste uitdaging voor een landschapsfotograaf, amateur en professional, is het op de juiste tijd op de juiste plek zijn. De beelden liggen voor het oprapen. Ik moet alleen anders leren kijken. Iets wat nu niet meer zo moeilijk lijkt.

Tijd zal voor mij de moeilijkste factor worden. Met mijn fulltime baan en mijn muziekfotografie blijft er niet zo veel tijd over om het juiste licht te vinden. Maar ik ga het zeker proberen.

Vorige
Vorige

Noord-Ierland: Reizende lijnen

Volgende
Volgende

Something about London, part 3